TWENTERAND - De fractie van het CDA in de Tweede Kamer heeft vragen gesteld aan de geestverwante minister De Jonge van Volksgezondheid over de wijze waarop twaalf Twentse gemeenten in regionaal verband zorgbureaus selecteren. Van meet af aan hebben de gemeenten Almelo en Hof van Twente voor een andere (strengere) selectie gekozen dan die van de overige gemeenten, namelijk: wát krijgen we en wat kost het?
Onlangs kaartte de PVV-fractie in de gemeente Twenterand de selectie van de twaalf gemeenten aan, want het raadslid Veltmeijer meende dat zo de loper zou worden uitgelegd voor frauduleuze bureaus die hij als zorgcowboys bestempelde. Volgens het college van burgemeester en wethouders, waarbinnen de GBT-wethouders Koster en Paters over de financiën respectievelijk de zorg gaan, loopt het zo'n vaart niet.
René Peters
Doordat nu ook de CDA-fractie in de Tweede Kamer bij monde van de parlementariër Peters zorgelijke vragen stelt, zal weldra blijken wat minister De Jonge vindt van de selectie van Twenterand en elf ander Twentse gemeenten. Peters, voorheen wethouder te Oss, vraagt de bewindsman hoe die duidt dat in de twaalf Twentse gemeenten één op de vijf door de gemeenten gecontracteerde zorgbureaus ‘rood’ kleurt, wat betekent dat zorgvuldige zorg in het gedrang kan komen en financiële malversatie op de loer ligt.
Het college van burgemeester en wethouders in Twenterand liet recent in reactie op vragen van Veltmeijer weten wel degelijk een gedegen risico-inschatting te kunnen maken van de kwaliteit van zorgaanbieders. Het zou onbewezen zijn dat de selectie van zorgorganisaties in Almelo en Hof van Twente strenger en daardoor beter is. Twenterand wil ‘uitgaan van vertrouwen, keuzevrijheid en administratieve lastenverlichting zonder aan kwaliteit in te leveren’.
De meeste aanbieders zijn volgens het college in Twenterand te vertrouwen.‘ Aanbieders waar wij meestal al jaren mee samenwerken mogen dan ook niet de dupe worden van een klein aantal hele foute partijen.’ Waar volgens het college nog bijkomt dat het een arbeidsintensief proces zou zijn om ‘bewijslast’ aan te leggen, wat ook geld kost. ‘Dit betreft een substantieel bedrag dat eigenlijk voor zorg bedoeld is.'
Peters zegt dat zijns bedunkens vooraf controleren beter is dan achteraf en dat een open einde-financiering een verhoogd risico inhoudt op een hoger percentage foute zorgbureaus en hij vraagt de minister of die dat met hem eens is.